Przez pryzmat wyglądu...

Żyjemy w czasach, kiedy udało nam się popaść w paranoję na punkcie idealnego wyglądu. Kiedy człowieka ocenia się wg wagi ciała – a nie dyplomów ukończonych uczelni.

Poza wagą piekielnie istotna – nawet w procesie rekrutacji do pracy – jest liczba followersów na instagramie. Ludzie... Co się z nami stało?
Jasne... Warto dobrze wyglądać, dbać o siebie, o swoje zdrowie, o higienę, o schludne ubrania, o zadbane paznokcie, o odżywione włosy, o czyste buty. To wszystko świadczy o człowieku. Nie oszukujmy się. Jak świat światem – liczyło się pierwsze wrażenie. Zawsze było, jest i będzie istotne – bo jest czymś poza naszą świadomością. Jest impulsem. Jest odruchem bezwarunkowym, który się w nas po prostu uruchamia, kiedy poznajemy drugą osobę. Ale nie może być tak, że nie interesuje nas to, co człowiek ma do powiedzenia. Dokąd zmierzamy? Kto będzie autorytetem dla naszych wnuków? Wierzę, że dzieci może się jeszcze na jakąś końcówkę autorytetów załapią. Zawsze obiecywałam sobie, że nie powiem „ZA MOICH CZASÓW". Nie zachowam się jak stara ciotka, która jak tylko odkryła pierwszy siwy włos na swojej skroni – już zaczyna ubliżać młodym ludziom i twierdzić, że ona i jej rówieśnicy to była zupełnie inna (czytaj „lepsza") młodzież. Nie, nie. Bynajmniej. Młodzież jest wspaniała. Mam wrażenie, że jej nie doceniamy. Pracowałam niedawno z bardzo młodym człowiekiem – operatorem filmowym. Byliśmy na jednym planie przez dwa bite dni od rana do wieczora, więc w przerwach naprawdę zdążyliśmy porozmawiać na bardzo różne tematy. Czego się dowiedziałam? Jaką muzykę robi, co śpiewa, czego słucha, jakie przesłania do niego trafiają – na przykładzie tekstów piosenek, ale i wierszy, jaki obraz rodziny ma w głowie, jakiej przyszłości pragnie – opierając się nie tylko na marzeniach, ale na konkretach, biznesplanach, wycenach, możliwościach. Byłam w szoku. Naprawdę szacun. Najchętniej adoptowałabym tego młodego chłopca. Powstrzymałam się, żeby nie zadzwonić do jego mamy i nie złożyć jej gratulacji. I to nie jest wyjątek od reguły. Wrażliwość. Świadomość. Dążenie do rozwoju swoich pasji. Ale też niestety walka z własną głową. Młodzi ludzie coraz częściej korzystają z terapii, co osobiście uważam za super sprawę. Gdybym mogła wprowadziłabym obowiązek terapii dla każdego obywatela. Ale potrzeba korzystania z terapii świadczy też o pewnym nienadążaniu... A z drugiej strony – mamy dziewczynki na tik tokach, nagrywające godzinami układ taneczny w topie, do którego uszycia wykorzystano 1 cm materiału. Och nie. Nie jestem hipokrytką, która najchętniej zakryłaby te piękne, młode ciała i odziała w golf i długie czarne spodnie, a najlepiej jeszcze rękawiczki. Ale niech to nie będzie jedyna karta przetargowa! Klikalność rośnie. Świetnie. Ale niech taka dziewczyna wie, że równie piękny – jak jej ciało – powinien być jej umysł.

Wtedy będzie naprawdę hot! Kiedy wejdzie na rozmowę, onieśmieli rozmówcę idealnie wyrzeźbioną sylwetką, ale naprawdę zrobi wrażenie – kiedy się odezwie, kiedy przedstawi swoje poglądy na temat świata, wartości, planów, strategii rozwoju firmy, etc. I te rozważania będą mądre, wartościowe, ciekawe, przemyślane, poparte edukacją, znajomością książek. Potem – jeśli w wyniku insulinooporności, ciąży, depresji – czy innej paskudnej choroby – przybędzie jej kilogramów – nikt nie pomyśli: „Teraz to już mi nie jest potrzebna". Nikt nie potraktuje jak przedmiot. Nikt nie poniży. A jak dojdą zmarszczki – każdy uzna z szacunkiem – że to piękna ozdoba podkreślająca piękny umysł kobiety, która jak wino – im starsza, tym wspanialsza. Dziewczyny – zróbmy wszystko, żeby tak nas postrzegano. Jednocześnie pracując nad swoją figurą na siłowni, opalając ciało na heban i nosząc seksowne i bardzo opięte ubrania – jeśli taka moda Wam się akurat podoba. Dlaczego nie? To fantastyczne. Sama lubię spojrzeć na taki ideał. Ale ile można patrzeć? W końcu chciałoby się porozmawiać, pobyć, podzielić wiedzą... To jest w życiu i byciu z drugim człowiekiem – najwspanialsze.

Autor: Anna Matusiak - Rześniowiecka